Vietnam

Zo gauw als je de grens over bent zit je weer in een heel ander land. Altijd weer opmerkelijk hoe op zo'n korte afstand het leven er weer heel anders uit ziet. De levensstandaard ligt in Vietnam weer een stukje hoger. Dat merk je aan het vervoer, de huizen, het eten en ook de hotels waarin we overnachten. Nette kamers met goede bedden, airco, badkamer en, heel belangrijk voor de jongens, een goede tv met Cartoon Network en Disney Channel. Vincent wil graag nog een toastje bij het TV kijken want dan is het net als thuis in KL. Vietnam is wel een land op zichzelf met zo op het oog weinig invloed van buitenaf. Het eten is Vietnamees en geen gezellige cafeetjes en lunchtentjes, wel lekkere icekoffie. We hebben inmiddels veel noodlesoep, zeeslak, niertjes, gestold bloed en kikkerbilletjes gegeten. Al bijna 7 weken zijn we geen enkele McDonalds en Starbucks tegen gekomen. Eerst een nacht in Ha Tien, nadat we vanuit Sihanoukville de grens waren overgestoken. Nog mooie mangrove gezien vanuit de bus. De volgende dag door naar Chau Doc, met eindeloze rijstvelden in de Mekongdelta en veel kanalen. In tegenstelling tot Ha Tien is Chau Doc een levendige grensstad. We zitten midden in het centrum, tegenover de markt. Achterop een brommertje naar een heilige heuvel gegaan. Na een steile klim mooie uitzichten over de Mekongdelta. 's Middags met een bootje naar de floating fishfarms geweest. Een enorme hoosbui onderweg, maar gelukkig stonden we net droog bij een van de fishfarms. Het is regenseizoen, maar tot nog toe blijft dat beperkt tot een regenbui en is het na een half uur wel weer droog. Brand blaar gaat goed.

Strand, zee en zon

In plaats van de geplande boottocht van Phnom Penh naar Vietnam over de Mekong zijn we met de bus naar Sihanoukville gegaan, een kustplaats met een mooi wit strand aan de Golf van Thailand. De jongens hebben al twee dagen in de zee gelegen en zandkastelen gebouwd totdat de zon onderging. Bij de keuze tussen borrel of verder spelen, kozen ze voor dat laatste. Ook een ijsje vonden ze geen reden om uit het water te komen. Na 3 weken met een open blaar (uitlaat brommer) rond te hebben gelopen is Leoniek vandaag naar de locale clinic geweest. De plek werd groter en pussiger. Diagnose van 2 meter afstand was kort maar krachtig: infected wound. Schoonmaken en antibiotica dus. Wij hebben inmiddels alvast een biertje genomen in de strandstoel. Ons Guesthouse ligt aan het strand en ontbijt, lunch en diner kan in de lange rij met strandtentjes, heel westers met hamburgers, patat en belegde broodjes.

Verkeer en andere drukte in Pnom Penh

Goede wijn en koffie, heerlijk. Weer een echte Aziatische stad maar dan zonder schreeuwerige lichtreclames en hoogbouw. Van de landen die we nu bezocht hebben het rijkst en meest ontwikkeld. Elk Guesthouse en hotel heeft wifi dus een iPad mee op reis is erg handig. Elke dag downloaden we de NRC en kijken we voor de volgende dag waar de leuke hotelletjes zijn. in Cambodja wordt rechts gereden maar het duurt even voor je dat door hebt. Ze rijden in de stad vooral waar ruimte is, links of rechts maakt niet uit. Stoplichten staan er voor niks. Spookrijden is heel normaal. Wij zijn hier nog niet helemaal aan gewend en vooral Maarten schrikt er van. Vandaag stond in het teken van de rode Khmer, Killing Fields en de S21 gevangenis. Onvoorstelbare gruwelijkheden, 2-de helft jaren 70. Vincent vond het maar niks en Maarten was erg onder de indruk. En ze hebben niet alles gezien.

Temple run

Ken je 'temple run'(spelletje op ipod/ipad)? Dit moet bijna wel geïnspireerd zijn op de tempels van Ankor Wat. Rennen over stapels stenen, wij doen het echt. We hebben alweer gefietst maar ook verstoppertje gespeeld op en rond tempels. Hotel heeft zwembad en dat komt goed uit. Fietsen is hier een warme aangelegenheid namelijk. Vandaag hebben we kort gefietst zodat we ook eens een relaxmiddag hebben. Toch nog het een en ander gedaan. Michiel en Vincent zijn naar de kapper geweest. Verder: allemaal een voetmassage door vissen, total body massage voor de boys en daarna een dansvoorstelling met buffet. Dit buffet staat op no. 1 van de lijst van lekkerste avondmaaltijden van deze vakantie voor Maarten. Op zijn bord: patat en ketchup, croutons, stokbrood en bloemkool/broccoli als groente. Vincent had ook nog spagetti. Wij hebben de Aziatische gerechten genomen, heerlijk. Net als het lokale Khmer food hier. Op No 1 van Maartens lekkerste lunches staat nog steeds de vliegtuigmaaltijd van Yangon airways (cake en sandwiches). Het ontbijt hier in Siem Reap met croissants en toast doet het ook goed.

Don khon - top locatie

4000 eilanden in de Mekong, prima Guesthouse waar we 3 nachten hebben gelogeerd. Activiteiten: fietsen, Irrawaddy dolfijnen kijken,tuben en zwemmen. Het is jammer maar we kunnen geen foto's via de iPad uploaden dus gebruik je fantasie voor de visualisering. Sleutelwoorden zijn: river view, diner bij kaarslicht, chillen, drijven (op en binnenband), beerlao, tropische stortbui, nog 2 Nederlandse kinderen, garlic bread, long boats en veel eilanden en zon. We zijn nu in Kratie, Cambodya. Een soepele grensovergang: bus uit voor stempel Laos uit, dan grens over lopen - inclusief temperatuur controle, en weer een stempel halen voor Cambodya. Wij hebben voor ons allen $10 betaald. Een Cambodjaan die zijn eigen land in wilde betaalde in zijn eentje $10 voor de lunch van de douane beambte.

Gekronkel

Wat een genot was Luang Prabang. Fietsen, want dat vinden de jongens leuk. Beide hadden een stoere crossfiets. Dit is belangrijk, een paarse fiets met en mandje voorop kan echt niet voor een jongen van 10. Inmiddels weet hij beter. Ook nog een boottochtje naar pak Ou (tempel) en het wiskey dorp gemaakt. Wiskey met een mini cobra erin, of een Schorpioen maar je kunt het ook puur krijgen (50%). Je kunt hier lekker eten op de avondmarkt. Inmiddels zitten we nu in Pakse, na een 11 uur durende kronkelige busrit (slechts 370 km) door de bergen naar Vientiane en een vlucht van Vientiane naar Pakse. De wegen zijn erg beroerd, zelfs slechter dan Myanmar. We zijn blij dat geen van ons erg snel wagenziek is. Aan het begin van een gemiddelde busrit worden zakjes uitgedeeld, waar veelvuldig gebruik van wordt gemaakt door Laotianen en toeristen. Een stress momentje gehad bij de pinautomaat die onze Maleisische bankpas had opgevreten. Je trekt hier per keer een miljoen kips uit de muur en ditmaal waren het biljetten van 20000 en niet de gebruikelijke 50000 kip. Hat natellen kostte teveel tijd blijkbaar, weg pas. Maar gelukkig kwam het ATM onderhoudsteam net aangereden dus we hebben hem weer teug. In Pakse hebben we koffie en thee plantages bekeken, gezwommen bij een waterval, geborreld aan de Mekong en daar een geroosterd visje gegeten

Comfort niveau stiijgt

De brommers gaan we het niet lang over hebben. 1 keer geslipt en 1 keer gevallen dus dat doen we niet meer. Een mooie tocht was het wel. Inmiddels hebben we veel bergdorpjes gezien en zijn we heel wat te weten gekomen over het leven in de heuvels. 'spullen' heb je nergens voor nodig, wel laarzen om door de rijst veldjes te lopen en conditie want alles wordt lopend gedaan. Op de markt kom je de gekste dingen tegen of weten we niet wat het is. Gelukkig zijn er ook appels te koop. Die komen geloof ik uit China trouwens. Dat klinkt ver maar is dichtbij. Om precies te zijn: 10 kilometer van het dorpje waar we net vandaan komen, Muang Sing. Inmiddels zijn we na een bustocht van 8,5 uur in Luang Prabang wat voor ons als 'bewoonde' wereld ervaren wordt. Geen plastic stoeltjes in de restaurants maar houten stoelen, echte koffie in plaats van nescafe en winkels met 'spullen'. De avondmarkt is in bezit genomen door de vele touristen waaronder veel backpackers zoals wij. Nieuwe hobby van de boys: onderhandelen.

Op de volgende bestemming: Laos

Het duurde tot dinsdagochtend 10.30 uur, maar dan was de permission er eindelijk. Wel vervelend de onzekerheid tot dan en voor het eerst dat we direct last hadden van de reisbeperkingen in Myanmar. Na twee busritjes in Thailand stonden we aan de Mekongrivier en waren we binnen 5 uur Thailand weer uit (toch handig een visum up on arrival). Met een longboat de rivier overgestoken en na de douaneformaliteiten waren we officieel in Laos. Een nachtje in een eenvoudig Guesthouse in Huay Xai geslapen en na een ontbijt met een baguette (Laos is een oude Franse kolonie) met een minibus naar onze huidige bestemming, Luang Nam Tha. Vandaag lekker tussen de rijstvelden en door bergdorpjes naar een waterval gefietst. Het is duidelijk het pootseizoen voor de jonge rijst. De hele riviervallei kleurt modderbruin van de (on)geploegde rijstvelden, intens groen van de jonge rijstplantjes in de pootvelden en lichtgroen van de uitgepootte rijst dat langzaam donkerder groen wordt als de rijst verder groeit. Morgen willen we twee brommertjes huren en wat verder weg rond toeren.

Myanmar

Op onze laatste plaats in Myanmar, Tachileik, bij de grens met Thailand en Laos is er zomaar weer Wifi, nadat we de laatste twee weken met trage computers en internetverbindingen alleen wat korte email berichten konden versturen. Het leven in Myanmar is ouderwets en basic. Op het platteland gebeurt bijna alles nog met ossewagens over zandpaden. In de steden weinig auto's, maar vooral brommers (behalve in Yangon, waar ze verboden zijn), trishaws, fietsen, pickup's en oude rammelende taxi's en bussen. Er is voldoende voedsel, maar wel hoofdzakelijk locale producten en erg basic zonder veel variatie. We hebben wel weer eens zin in wat anders dan fried Rice en noodle soep. Onze darmen worden ook op de proef gesteld en Maarten is in Mandelay zelfs twee dagen ziek van geweest. Een beetje jammer, want hoewel de stad zelf niet heel interessant is, hebben we in de omgeving wel wat leuke uitstapjes gemaakt. Maar de hoogtepunten waren toch wel de Shwedagon pagode in Yangon, de tempels van Bagan (indrukwekkende hoeveelheid tempels en pagodes op een hoogvlakte langs de Irrawady rivier) en Inle Lake (natuur en platteland op en rond een groot meer). Accomodatie is goed, met als hoogtepunt Bagan, waar het hotel bijna tussen de tempels lag waarvan je vanuit het zwembad (een onverwachte luxe, maar wel lekker na een dagje fietsen in de hitte) kon genieten. Het fietsen daar was erg leuk over de zandpaden, evenals het klimmen en klauteren op de tempels (tempelrun, favoriet IPad spel). Maandagochtend onze permit ophalen om Myanmar weer te kunnen verlaten, die we in Yangon hadden aangevraagd. De overheid controleert hier alles behoorlijk, hoewel je daar in het dagelijkse leven verder niet veel van merkt. Dinsdag kunnen we dan de grens over, hopelijk direct naar Laos, en anders met een omweg van een halve dag via Thailand (ook leuk, en culinair ook niet verkeerd).