Terug in KL

Op onze twee laatste vakantieadresjes kon niet geblogd worden, dus zitten we zomaar 1,5 week verder en inmiddels terug in KL. Maar niet zonder weer twee mooie bestemmingen. Eerst met de nachttrein naar Lao Chai en nog een uurtje met de bus naar Sapa. Prachtig berglandschap, niet al te heet, mooie wandelingen door rijstterrassen, bergdorpjes en bossen. In plaats van bergweiden hier rijstterrassen maar ook ski broeken en jacks te koop. Vier dagen zo'n 5-7 uur per dag gewandeld, in bergbeekjes gezwommen en dammetjes gebouwd. Twee dagen moesten we in het bos onverrichter zake terugkeren en een andere route nemen: te steil, glad en geen oriëntatie voor de goede richting. Ook met gids had dit niet gekund. Alleen de laatste dag - en dat terwijl het regentijd is - regende het de hele dag en zat alles dik in de wolken. Terug naar Hanoi hadden we niet de kaartjes voor de bestelde airco-coupe, maar hardseat banken met alleen een fan. Erg warm, erg druk en weinig comfortabel, en dat 11,5 uur. Vietnamezen vonden dat ze wel bij ons op de harde banken er nog bij pasten maar wij vonden van niet. Afijn, 's avonds weer in Hanoi om de volgende dag vroeg weer te vertrekken naar Halong Bay. Een cruise van 3 dagen / 2 nachten op een boot door het karstgebergte aan de oostkust van Vietnam. Verschillende uitstapjes naar een grot, drijvende dorpjes, een parel oesterkwekerij. Ook twee dagen kayaken en zwemmen aan een strandje. Alles helemaal verzorgd met lekker eten. Nu nog een uurtje genieten van KL by night en dan is het morgen gedaan met reizen. Tot snel!

Reizen in de nacht

Van Na Trang naar Hoi An per slaapbus, na een hartelijk afscheid van mr Wing en David. Maarten was oprecht aangedaan toen ze wegreden op de motor. Inmiddels probeert hij net zulke spieren als David te kweken. Hoi An was zand, zee en zon, lekker relaxen dus. Verder een gezellig dorp. We hadden 2 fietsen om heen en weer tussen dorp, strand en Guesthouse te pendelen. Van Hoi An naar Ninh Binh hadden we weer een slaapbus (al met al 18 uur). Behoorlijk fit hebben we ons per auto met chauffeur naar de bezienswaardigheden in de omgeving laten vervoeren. Het leukste en mooiste was een tochtje per roeiboot door het Karstgebergte. Een bijzonder mooi landschap, midden tussen de rijstvlaktes. Inmiddels zitten we in Hanoi en het is hier erg levendig in de kleine straatjes in de binnenstad, waar we in een steegje een mooi hotelletje hebben.

Brommen op de motor

Easyriders, een onvergetelijke ervaring. Met z'n vieren drie dagen achterop bij twee motoren door de Central Highlands van Vietnam. Mr. Wing en David stonden ons om 6 uur 's ochtends op te wachten het busstation van Dalat na 6,5 uur in de nachtbus vanuit Ho Chi Min City waar we redelijk hebben geslapen. En dat is maar goed ook, want er volgt een dag van 10,5 uur motoren en onderweg van alles en nog wat bekijken. Rugzakken achterop gebonden, Leoniek en Vincent achterop bij Mr. Wing en Maarten voorop de tank en Michiel achterop bij David. De tocht gaat hoofdzakelijk over rustige binnenweggetjes met een vaartje van zo'n 40-70 km/uur. Mooie vergezichten, heuvels, hoogvlaktes, koffie, maïs, rijst. Onderweg veel stops voor allerlei bezienswaardigheden: zijdespinnerij, watervallen, dorpjes van minderheden waar ze van bosproducten manden, bezems, medicijnen, etc. maken, weven en rijstwiskey stoken. En vandaag ook een uurtje op een olifant rondgereden, de helft daarvan door het meer. Het gaat goed hier!

Vietnam

Zo gauw als je de grens over bent zit je weer in een heel ander land. Altijd weer opmerkelijk hoe op zo'n korte afstand het leven er weer heel anders uit ziet. De levensstandaard ligt in Vietnam weer een stukje hoger. Dat merk je aan het vervoer, de huizen, het eten en ook de hotels waarin we overnachten. Nette kamers met goede bedden, airco, badkamer en, heel belangrijk voor de jongens, een goede tv met Cartoon Network en Disney Channel. Vincent wil graag nog een toastje bij het TV kijken want dan is het net als thuis in KL. Vietnam is wel een land op zichzelf met zo op het oog weinig invloed van buitenaf. Het eten is Vietnamees en geen gezellige cafeetjes en lunchtentjes, wel lekkere icekoffie. We hebben inmiddels veel noodlesoep, zeeslak, niertjes, gestold bloed en kikkerbilletjes gegeten. Al bijna 7 weken zijn we geen enkele McDonalds en Starbucks tegen gekomen. Eerst een nacht in Ha Tien, nadat we vanuit Sihanoukville de grens waren overgestoken. Nog mooie mangrove gezien vanuit de bus. De volgende dag door naar Chau Doc, met eindeloze rijstvelden in de Mekongdelta en veel kanalen. In tegenstelling tot Ha Tien is Chau Doc een levendige grensstad. We zitten midden in het centrum, tegenover de markt. Achterop een brommertje naar een heilige heuvel gegaan. Na een steile klim mooie uitzichten over de Mekongdelta. 's Middags met een bootje naar de floating fishfarms geweest. Een enorme hoosbui onderweg, maar gelukkig stonden we net droog bij een van de fishfarms. Het is regenseizoen, maar tot nog toe blijft dat beperkt tot een regenbui en is het na een half uur wel weer droog. Brand blaar gaat goed.

Strand, zee en zon

In plaats van de geplande boottocht van Phnom Penh naar Vietnam over de Mekong zijn we met de bus naar Sihanoukville gegaan, een kustplaats met een mooi wit strand aan de Golf van Thailand. De jongens hebben al twee dagen in de zee gelegen en zandkastelen gebouwd totdat de zon onderging. Bij de keuze tussen borrel of verder spelen, kozen ze voor dat laatste. Ook een ijsje vonden ze geen reden om uit het water te komen. Na 3 weken met een open blaar (uitlaat brommer) rond te hebben gelopen is Leoniek vandaag naar de locale clinic geweest. De plek werd groter en pussiger. Diagnose van 2 meter afstand was kort maar krachtig: infected wound. Schoonmaken en antibiotica dus. Wij hebben inmiddels alvast een biertje genomen in de strandstoel. Ons Guesthouse ligt aan het strand en ontbijt, lunch en diner kan in de lange rij met strandtentjes, heel westers met hamburgers, patat en belegde broodjes.

Verkeer en andere drukte in Pnom Penh

Goede wijn en koffie, heerlijk. Weer een echte Aziatische stad maar dan zonder schreeuwerige lichtreclames en hoogbouw. Van de landen die we nu bezocht hebben het rijkst en meest ontwikkeld. Elk Guesthouse en hotel heeft wifi dus een iPad mee op reis is erg handig. Elke dag downloaden we de NRC en kijken we voor de volgende dag waar de leuke hotelletjes zijn. in Cambodja wordt rechts gereden maar het duurt even voor je dat door hebt. Ze rijden in de stad vooral waar ruimte is, links of rechts maakt niet uit. Stoplichten staan er voor niks. Spookrijden is heel normaal. Wij zijn hier nog niet helemaal aan gewend en vooral Maarten schrikt er van. Vandaag stond in het teken van de rode Khmer, Killing Fields en de S21 gevangenis. Onvoorstelbare gruwelijkheden, 2-de helft jaren 70. Vincent vond het maar niks en Maarten was erg onder de indruk. En ze hebben niet alles gezien.

Temple run

Ken je 'temple run'(spelletje op ipod/ipad)? Dit moet bijna wel geïnspireerd zijn op de tempels van Ankor Wat. Rennen over stapels stenen, wij doen het echt. We hebben alweer gefietst maar ook verstoppertje gespeeld op en rond tempels. Hotel heeft zwembad en dat komt goed uit. Fietsen is hier een warme aangelegenheid namelijk. Vandaag hebben we kort gefietst zodat we ook eens een relaxmiddag hebben. Toch nog het een en ander gedaan. Michiel en Vincent zijn naar de kapper geweest. Verder: allemaal een voetmassage door vissen, total body massage voor de boys en daarna een dansvoorstelling met buffet. Dit buffet staat op no. 1 van de lijst van lekkerste avondmaaltijden van deze vakantie voor Maarten. Op zijn bord: patat en ketchup, croutons, stokbrood en bloemkool/broccoli als groente. Vincent had ook nog spagetti. Wij hebben de Aziatische gerechten genomen, heerlijk. Net als het lokale Khmer food hier. Op No 1 van Maartens lekkerste lunches staat nog steeds de vliegtuigmaaltijd van Yangon airways (cake en sandwiches). Het ontbijt hier in Siem Reap met croissants en toast doet het ook goed.

Don khon - top locatie

4000 eilanden in de Mekong, prima Guesthouse waar we 3 nachten hebben gelogeerd. Activiteiten: fietsen, Irrawaddy dolfijnen kijken,tuben en zwemmen. Het is jammer maar we kunnen geen foto's via de iPad uploaden dus gebruik je fantasie voor de visualisering. Sleutelwoorden zijn: river view, diner bij kaarslicht, chillen, drijven (op en binnenband), beerlao, tropische stortbui, nog 2 Nederlandse kinderen, garlic bread, long boats en veel eilanden en zon. We zijn nu in Kratie, Cambodya. Een soepele grensovergang: bus uit voor stempel Laos uit, dan grens over lopen - inclusief temperatuur controle, en weer een stempel halen voor Cambodya. Wij hebben voor ons allen $10 betaald. Een Cambodjaan die zijn eigen land in wilde betaalde in zijn eentje $10 voor de lunch van de douane beambte.

Gekronkel

Wat een genot was Luang Prabang. Fietsen, want dat vinden de jongens leuk. Beide hadden een stoere crossfiets. Dit is belangrijk, een paarse fiets met en mandje voorop kan echt niet voor een jongen van 10. Inmiddels weet hij beter. Ook nog een boottochtje naar pak Ou (tempel) en het wiskey dorp gemaakt. Wiskey met een mini cobra erin, of een Schorpioen maar je kunt het ook puur krijgen (50%). Je kunt hier lekker eten op de avondmarkt. Inmiddels zitten we nu in Pakse, na een 11 uur durende kronkelige busrit (slechts 370 km) door de bergen naar Vientiane en een vlucht van Vientiane naar Pakse. De wegen zijn erg beroerd, zelfs slechter dan Myanmar. We zijn blij dat geen van ons erg snel wagenziek is. Aan het begin van een gemiddelde busrit worden zakjes uitgedeeld, waar veelvuldig gebruik van wordt gemaakt door Laotianen en toeristen. Een stress momentje gehad bij de pinautomaat die onze Maleisische bankpas had opgevreten. Je trekt hier per keer een miljoen kips uit de muur en ditmaal waren het biljetten van 20000 en niet de gebruikelijke 50000 kip. Hat natellen kostte teveel tijd blijkbaar, weg pas. Maar gelukkig kwam het ATM onderhoudsteam net aangereden dus we hebben hem weer teug. In Pakse hebben we koffie en thee plantages bekeken, gezwommen bij een waterval, geborreld aan de Mekong en daar een geroosterd visje gegeten

Comfort niveau stiijgt

De brommers gaan we het niet lang over hebben. 1 keer geslipt en 1 keer gevallen dus dat doen we niet meer. Een mooie tocht was het wel. Inmiddels hebben we veel bergdorpjes gezien en zijn we heel wat te weten gekomen over het leven in de heuvels. 'spullen' heb je nergens voor nodig, wel laarzen om door de rijst veldjes te lopen en conditie want alles wordt lopend gedaan. Op de markt kom je de gekste dingen tegen of weten we niet wat het is. Gelukkig zijn er ook appels te koop. Die komen geloof ik uit China trouwens. Dat klinkt ver maar is dichtbij. Om precies te zijn: 10 kilometer van het dorpje waar we net vandaan komen, Muang Sing. Inmiddels zijn we na een bustocht van 8,5 uur in Luang Prabang wat voor ons als 'bewoonde' wereld ervaren wordt. Geen plastic stoeltjes in de restaurants maar houten stoelen, echte koffie in plaats van nescafe en winkels met 'spullen'. De avondmarkt is in bezit genomen door de vele touristen waaronder veel backpackers zoals wij. Nieuwe hobby van de boys: onderhandelen.

Op de volgende bestemming: Laos

Het duurde tot dinsdagochtend 10.30 uur, maar dan was de permission er eindelijk. Wel vervelend de onzekerheid tot dan en voor het eerst dat we direct last hadden van de reisbeperkingen in Myanmar. Na twee busritjes in Thailand stonden we aan de Mekongrivier en waren we binnen 5 uur Thailand weer uit (toch handig een visum up on arrival). Met een longboat de rivier overgestoken en na de douaneformaliteiten waren we officieel in Laos. Een nachtje in een eenvoudig Guesthouse in Huay Xai geslapen en na een ontbijt met een baguette (Laos is een oude Franse kolonie) met een minibus naar onze huidige bestemming, Luang Nam Tha. Vandaag lekker tussen de rijstvelden en door bergdorpjes naar een waterval gefietst. Het is duidelijk het pootseizoen voor de jonge rijst. De hele riviervallei kleurt modderbruin van de (on)geploegde rijstvelden, intens groen van de jonge rijstplantjes in de pootvelden en lichtgroen van de uitgepootte rijst dat langzaam donkerder groen wordt als de rijst verder groeit. Morgen willen we twee brommertjes huren en wat verder weg rond toeren.

Myanmar

Op onze laatste plaats in Myanmar, Tachileik, bij de grens met Thailand en Laos is er zomaar weer Wifi, nadat we de laatste twee weken met trage computers en internetverbindingen alleen wat korte email berichten konden versturen. Het leven in Myanmar is ouderwets en basic. Op het platteland gebeurt bijna alles nog met ossewagens over zandpaden. In de steden weinig auto's, maar vooral brommers (behalve in Yangon, waar ze verboden zijn), trishaws, fietsen, pickup's en oude rammelende taxi's en bussen. Er is voldoende voedsel, maar wel hoofdzakelijk locale producten en erg basic zonder veel variatie. We hebben wel weer eens zin in wat anders dan fried Rice en noodle soep. Onze darmen worden ook op de proef gesteld en Maarten is in Mandelay zelfs twee dagen ziek van geweest. Een beetje jammer, want hoewel de stad zelf niet heel interessant is, hebben we in de omgeving wel wat leuke uitstapjes gemaakt. Maar de hoogtepunten waren toch wel de Shwedagon pagode in Yangon, de tempels van Bagan (indrukwekkende hoeveelheid tempels en pagodes op een hoogvlakte langs de Irrawady rivier) en Inle Lake (natuur en platteland op en rond een groot meer). Accomodatie is goed, met als hoogtepunt Bagan, waar het hotel bijna tussen de tempels lag waarvan je vanuit het zwembad (een onverwachte luxe, maar wel lekker na een dagje fietsen in de hitte) kon genieten. Het fietsen daar was erg leuk over de zandpaden, evenals het klimmen en klauteren op de tempels (tempelrun, favoriet IPad spel). Maandagochtend onze permit ophalen om Myanmar weer te kunnen verlaten, die we in Yangon hadden aangevraagd. De overheid controleert hier alles behoorlijk, hoewel je daar in het dagelijkse leven verder niet veel van merkt. Dinsdag kunnen we dan de grens over, hopelijk direct naar Laos, en anders met een omweg van een halve dag via Thailand (ook leuk, en culinair ook niet verkeerd).

Op reis

Het inpakken liep soepel en de container was er donderdag eind van de middag. Een extra ploeg verhuizers erbij voor het laden en om zeven uur vertrok de container, verzegeld en wel. Die zien we begin september wel weer in Rottevalle. Nog even Maarten ophalen die was gaan spelen en tennissen met Julian en Casper en door naar het hotel in hartje KL op Bukit Bintang, met uitzicht op de Twin Towers en de KL tower. Omdat de container al weg was konden we lekker uitslapen, even zwemmen, voordat we 's middags het huis gingen opleveren. Maarten en Vincent nog twee laatste playdate's met hun vriendjes. KL was heiig van de luchtverontreiniging die kwam overwaaien uit Sumatra. De taxi naar LCCT was op tijd, de vlucht vertrok zelfs te vroeg, we mochten uit de eindeloze rij voor de douane in een snellere rij en de taxi naar Hua Hin stond ook al klaar. We waren dus mooi op tijd in het resort en konden 's middags dus nog lekker het zwembad en de zee in. Grootste attractie voor Maarten en Vincent is de supersnelle waterglijbaan. De kamer, de catering en de omgeving zijn hier perfect in orde. Dat wordt de komende weken wel anders. Vanavond met de TukTuk naar de avondmarkt geweest. Morgenochtend nog even zwemmen en voetbal kijken (herhalingen EK worden uitgezonden op Astro) voordat we 's middags weer terug gaan naar het vliegveld en naar Yangon vliegen. Dan begint de echte backpack vakantie. Hoe het met internet, Wifi en email in Myanmar staat weten we niet, dus geen garanties wanneer een volgend blog wordt gepost.

sleep overs

Naast de vele afscheidsfeestjes zijn het nu ook veel sleep overs geworden. Vooral Maarten heeft de smaak te pakken en kan gelukkig vrij goed met weinig slaap toe. Dat wil zeggen dat zijn ochtendhumeur niet erger dan anders is.

We zijn op het moment de verschillende soorten bagage aan het sorteren. Bedden liggen bezaaid met speelgoed, kleren, toiletspullen. Edna heeft het nog even druk met ons zoals klamboes wassen en strijken, schoenen poetsen (hebben we 2 jaar bijna niet gedragen), pyama broeken opzoeken. Na ons vertrek gaat ze bij ex collega van Leoniek werken. 1 kind, 4 honden en een veel groter huis, met andere woorden: bij ons heeft ze een lekker rustig baantje gehad. Zondag hadden Maarten en Vincent het afscheidsfeestje van de vriendjes (2 broertjes) waar ze het meest mee gespeeld hebben. De vriendjes werden verdeeld over 2 voetbal teams die op het dak van een shoppingmall wedstijdjes tegen elkaar gingen spelen.  Scheidsrechter, pizza en frisdrank zitten in het arrangement. Goed concept hoor, je levert je kind daar af en vervolgens kun je als ouders 2 uur gaan shoppen. Hebben wij voor de verandering ook maar eens gedaan. Het e.e.a aan kleding voor de kinderen gekocht en we denken er nog over op eem ipod touch aan te schaffen voor onze vakantie. Ik denk: doen!
Michiel is ook aan de leesbril en is er erg mee in zijn nopjes.

Inmiddels 3 dagen verder en de begane grond is ingepakt. Nu nog de slaapkamers en dan kan vrijdag alles de container in. Het loopt dus allemaal op rolletjes.

Nog veel activiteiten voordat we vertrekken

Maarten probeert Pipi gerust te stellen door samen met haar in de bench te kruipen. Nadat al het papierwerk op de luchthaven was geregeld, verdween Pipi samen met Pien (de hond van een collega) in de lift naar het vliegtuig. Pipi is goed gearriveerd en is prima ontvangen door Jopie en Harm en ze is inmiddels geacclimatiseerd in Heerenveen. Gelukkig is het in Nederland tegen de 30 C, dus de overgang is niet al te groot.

Met Japie vermaakt hij zich goed, met andere honden speelt ze niet of nauwelijks. Blijkbaar is ze dat verleert hier in Maleisië. Wij missen Pipi wel en het is stil in huis, zo zonder hond.

Vorige week had Maarten het afsluitende schoolconcert met Grade 3 en Grade 4 samen. Het blijft mooi om te zien en te horen hoe 160 kinderen samen blokfluit spelen en zingen.

Op school beginnen nu echt de laatste weken. Er moet nog het nodige van het schoolprogramma worden afgewerkt (Maarten moet nog een item over "bones and muscles" doen) terwijl ondertussen een deel van de reguliere lessen uitvalt vanwege schoolreisje, end-of-year party, student-led-conferences enz. Dit laatste is wel leuk: Maarten en Vincent moeten zelf laten zien en vertellen wat ze allemaal geleerd en gedaan hebben afgelopen jaar. Van alles is verzameld in portfolios die worden doorgebladerd.

Afgelopen zaterdag hadden we het verjaardagsfeestje van Vincent. Hij had zelf bedacht wat hij wilde: bowlen en zwemmen. 's Ochtends na de taart en cadeautjes dus eerst naar de bowlingbaan, daarna terug naar huis het zwembad in. Ondertussen pannekoeken bakken en het laatste half uurtje nog wat trampolinespringen en sjoelen.

De bowlingbaan heeft het zwaar gehad, want ondanks dat we de lichtste ballen gebruikten, stuiterde het nog behoorlijk. 's Avonds was er (weer) een afscheidsfeestje van een collega van Leoniek. Het is deze tijd vaak raak, zeker nu Michiel ook afscheid neemt van De Bontekoe, de NL FrieslandCampina collega's nog een keer samen eten voordat iedereen naar verschillende windstreken uitzwerft en ga zo maar door. Edna heeft het druk 's avonds. Gelukkig hebben we ook voor haar een nieuwe plek kunnen regelen en begint ze half juni bij NL vrienden van ons. Ook nog een klein ongelukje. Leoniek was eind van de middag onderweg om Maarten bij een vriendje op te halen, toen een brommertje niet oplette, naar rechts zwaaide, tegen de auto botste en 2 Maleisische vrouwen op het asfalt lagen. Het zag er niet heel goed uit, er werd geklaagd over pijn en schade aan de brommer. Leoniek is met ze naar een X-ray clinic gegaan, maar er was verder niets gebroken. De slachtoffers stonden erop dat er een politierapport moest worden opgemaakt, dus Leoniek is de hele avond bezig geweest voor een police-report op bureau hier in de buurt maar voor een opname van de schade moesten we naar een ander bureau ergens midden in de stad. Maarten sliep bij een vriendje, dus met Vincent slapend achter in de auto de stad in. Maar goed, het is afgehandeld en aangezien het niet Leonieks schuld was zal het verder geen consequenties hebben en is het een verzekeringskwestie. Ondertussen druk bezig met afronden van van alles en nog wat hier, voorbereiden van de verhuizing naar NL, het regelen van de reis. Vorige week is het visum voor Myanmar geregeld, de paspoorten liggen nu op de ambassade van Cambodje en later deze week nog even naar de ambassade van Laos. De vliegtickets zijn geboekt. Maar het loopt allemaal vrij soepeltjes, het kost alleen veel tijd.

Blog via iPad

Het aftellen is begonnen. Eerste project is om Pipi in Nederland te krijgen. Alles is geregeld en vanavond gaat hij samen met Pien het vliegtuig in. Het afscheid valt zwaar maar meenemen op onze 10-weekse rondreis kan echt niet. We hebben sinds vorige week van 7 tot 7 een bewaker voor het huis. Een Rochelende Nepalees die de helft van de nacht ligt te tukken. Gewapend met knuppeltje en zaklantaarn doet hij af en toe rondes. Toen we gister thuis kwamen van een feestje schrok hij wakker. Met de nederlandse vereniging hebben we gisteren ook nog gezeild. Maarten vindt het erg leuk worden om te zeilen en krijgt door hoe het werkt met wind. Sensatie van de middag was een vader van over de 100 kg die omsloeg met een optimist. Met vereende krachten konden we hem weer in het bootje hijsen. Kinders gaan goed, Maarten bereidt zich voor op school in Nederland en had een hele goede score op zijn 's Engelse leestest. Vincent leeft bij de dag en kan zich erg verheugen op een school lunch. Tot dusver hebben ze altijd brood voor tussen de middag op school meegekregen omdat de kantine niet erg verantwoorde maaltijden heeft. Vincent heeft nu bedongen dat hij de laatste weken 1 keer per week toch school lunch mag. Hij weet precies wanneer en wordt wakker op die dag met de mededeling dat er iets heel leuks is vandaag....school lunch. Dat kan macaroni, spagetti, taco,'s etc zijn. Maarten taalt er niet naar en heeft liever brood. Die begint echt smaak te krijgen en vindt de patat en andere eten in de kantine niet te doen.

Opluchting

Het ontvoerde jongetje is terug na 6 dagen ontvoerd te zijn geweest. Iedereen is erg blij en opgelucht. Heel de stad en ver daar buiten heeft vol gehangen met posters. Op school heeft hij verteld dat het eng was geweest maar dat ze hem verder goed behandeld hebben. Maarten zei dat hij zelfs nieuwe kleren van de ontvoerders had gekregen, het moet niet gekker worden. Dat het jongetje in school uniform wel erg zou opvallen had hij nog niet bedacht. Er is losgeld betaald en hij is donderdag ochtend ergens aan een snelweg vrijgelaten met 50 RM en een mobiele telefoon op zak. Voor hij kon bellen had iemand hem al herkend die z'n ouders heeft gebeld. Goed afgelopen dus. Onze 'regels' blijven onverminderd van kracht. Woensdag was een vrije dag en zijn we een middagje naar Pulau Ketam geweest. Fietsen over smalle straatjes, een erg knus eiland.

Vincent heeft vrijdag opgetreden (zingen) met grade 1 en 2. Thema was milieu met o.a. liedjes over de garbage man en over waterbesparing. Heel verantwoord allemaal.

Ter info: Maarten is afgelopen 2 jaar in totaal 11 cm gegroeid en Vincent zelfs 16 cm. Vooral Vincent z'n benen zijn lang geworden. Ik ben bezig hun winterkleren uit te zoeken en kwam erachter dat de bovenkleding van Maarten niet meer past en dat de onderkleding van Vincent veel te kort is. Vandaag nog een keer gehasht, dit keer door een rubber plantage.

Zeilfeestje

Maarten maakte zich al een paar dagen behoorlijk druk om z'n feestje. Er zouden negen kinderen zouden komen en hij was diep teleurgesteld op zondagochtend toen twee kinderen zich ziek afmeldden. Beiden waren echt ziek en dat probeerden we uit te leggen aan hem maar hij vond het maar wattenbollengedrag. Maar toen iedereen er was liep het allemaal als een trein en volgens planning. Maarten heeft leuke vriendjes.

Taart en cadeaus thuis, met z'n 13-en in twee auto's op weg naar Putrajaya. 2 kinderen per optimist, losgooien en gaan. Twee uurtjes met vijf optimisten zeilen met redelijk harde wind. Je zag de bootjes in de loop van de tijd steeds meer richting lager wal afzakken. Als je voor het eerst in een optimist zit, valt het ook niet mee om op te kruisen.

Maarten had duidelijk vaker gezeild en het ging hem goed af. De reacties over het zeilen waren vanwege die wind wat gemengd (zoals eentje zei, halfleuk), maar het is allemaal goed gegaan. Daarna zwemmen, altijd dikke pret en nog wat gegeten. De avond ervoor zijn Leoniek en Michiel naar het Koninginnebal geweest. Borrel met haring en champagne en feest op openluchtterras, 29-hoog, met uitzicht op down-town KL. Lekker eten en 's avonds een goede band, dus we hebben ons lekker kunnen uitleven. Verder ook verontrustende zaken. Er is jongetje op straat ontvoerd op weg naar de school waar Maarten en Vincent ook op zitten. Dit houdt iedereen hier erg bezig. We hopen dat het snel en goed afloopt. Het leven gaat door, maar we houden Maarten en Vincent (nog) iets beter in de gaten dan we al deden en laten ze nu maar niet meer alleen naar het winkelcentrumpje hier even verderop lopen om roedjak te gaan halen. En als uitsmijter nog even de nieuwe 'lees-look' van Leoniek.

Verjaardagen

Zoals altijd is april een drukke maand met verjaardagen. Maarten's verjaardag hebben we gevierd op Rawa, samen met Rob en Nel. Inmiddels zijn ook de verjaardag van Leoniek en Vincent achter de rug. Alleen de kinderfeestjes komen er nog aan. Met Maarten gaan we komend weekend zeilen met optimisten in Putrajaya, Vincent wil graag gaan bowlen dus dat gaan we binnenkort ook doen.

Als verrassing voor Leoniek hebben we op 20 april 's avonds in het draaiend restaurant op de KL-tower gegeten. Op 282 meter hoogte draait het restaurant 360 graden rond in 1,5 uur. Het begon om 18.30 nog in het licht met uitzicht op de Twin Towers, om 19.30 was het donker en hadden we een schitterend uitzicht over Kuala Lumpur by night. De jongens raakten niet uitgekeken en hangen hier tegen het raam waar ze niet waren weg te slaan. Ook voor ons gaf het een bijzonder gevoel, zo'n locatie. En het buffet was ook bijzonder lekker. Een bijzonder verjaardagsdiner! Kado voor mezelf: leesbril.


Het verjaardagsdiner dat Vincent had uitgekozen was een stuk simpeler: pizza!! Gewoon besteld en thuis bezorgd via Canadian Pizza en ijs na. En een tafel vol cadeaus uit Nederland en Maleisië. Per post kwam precies op de 24ste het kado van Harmien en Erik aan, perfect getimed.

Voor de traktatie op school hadden eerst Maarten en vandaag ook Vincent samen met Edna cupcakes gebakken.

Laatste vakantie in Maleisie

Deze laatste vakantie in Maleisie was heel erg leuk omdat we naar een stuwmeer gingen wat echt een enorm meer was. Op sommige plaatsen was het wel meer dan 20 meter diep. We bleven 2 nachten slapen in een hotel, aan het meer. Toen we bij het hotel kwamen gingen we als eerste even naar het meer toe om een beetje te bouwen en te spelen. Die avond nog gingen we een nightwalk doen. Het was maar een klein stukje lopen, wij deden het wel in een kwartiertje. Maar we hadden een groep met Maleisiërs,(Met hen deden we er een uur over!!!!!!!!!). Toen we bijna op het eind waren viel er een dikke vette bloedzuiger uit de boom op Michiel zijn nek. (Voor het eerst gilde hij niet). De volgende dag gingen we een boottocht doen van 6 uur. We hadden een heel groot pak met chippies gekocht voor de Orang Asli kinderen. Leoniek had liever pakjes melk gekocht, van haar eigen bedrijf. Op de boottocht hadden we ook nog een hele grote Raflesia gezien! Michiel, Leoniek en Vincent hadden allemaal heel veel bloedzuigers. Maar ik had voor het eerst een hele vakantie lang geen bloedzuiger gehad.


Bij het boot tochtje hadden we ook nog gegeten, bij een waterval met een heleboel vissen. De volgende dag gingen op een vlot van bamboe varen en we hadden ook nog peddels van bamboe en hebben we lekker in het water gezwommen. Het was het einde van de vakantie. O ja, ik heb ook nog voor Vincent en voor mijzelf een echte blaaspijp met pijltjes gekocht.


Gechreven door: Maarten

Endau Rompin / Rawa

De ultieme vakantie in Maleisië is oerwoud of strand. Of allebei wanneer je het, zoals we afgelopen week hebben gedaan, aan elkaar vastplakt. Maarten en Vincent hadden 1,5 week midterm-vakantie en Rob en Nel waren hier, dus eerst afzien in de jungle om vervolgens te relaxen op het strand.

Endau Rompin is het tweede Nationale Park van Maleisië, maar meer afgelegen dan Taman Negara. Zo'n 50 km onverharde weg ernaar toe die ruim 2 uur duurde. Op de terugweg glad door de regen en modder, 1 keer vastgezeten, maar dankzij de 4WD er ook snel weer uit. Overnachten in eenvoudige chalets. Eten in het orang asli dorpje: 's ochtends mee, 's middags en 's avonds rijst. De kok en de gids (broer en zus) die van alles vertellen over hun leven. Hoogtepunt: een demonstratie van de vallen die de orang asli gebruiken om dieren te vangen, van tijgers tot bosfazanten, en de blaaspijp. Maar toen wisten we nog niet dat eens per week de 'SRV' wagen uit de stad langskomt met kip en fris enzo. Niks geen kampung kippetje op ons bord dus.

's Nachts met een bootje op de rivier, vastgelopen op een boomstam onder water. veel olifantenpoep gezien maar geen olifanten. Op een grindbank zat een nachtzwaluw te broeden en toen die wegvloog zagen we 1 piepklein jong en 1 eitje dat nog moest uitkomen. De volgende dag een langere riviertocht, maar dan bij daglicht. Totdat we bij een aantal watervallen / stroomversnellingen kwamen waar we niet langs konden. Daar lekker gezwommen.


Een taart voor een jarige ongemerkt meesmokkelen is niet eenvoudig. Toch was het pas op het eiland dat Maarten het tasje zag waardoor hij argwaan kreeg, maar uiteindelijk was hij op 2 april toch verrast met z'n verjaardagstaart. Z'n 10e verjaardag op een mooi tropisch eiland. Huisje direct aan het strand, gordijnen open en yes weer mooi weer. Natje en droogje geheel verzorgd.
Rob en Michiel snorkelen veel, ook Leoniek en Maarten maken een snorkeltoertje, Nel zwemt en frisbeet, Leoniek bouwt zandkastelen met de kinders. Die springen verder aan een stuk door van het plankier af in de zee of gaan van de glijbaan af. Onvermoeibaar.

Zwemdiploma A

Vandaag heeft Vincent zijn zwemdiploma A gehaald. De Nederlandse school organiseert één keer per jaar het officiële NPZ afzwemmen voor diploma A, B en C door een NL zwem-examinator hier. Onze zorg was niet zozeer of hij wel kon zwemmen of het fysiek wel aan kon, maar dat hij het op de NL manier doet.

Dus schoolzwemmen met het hoofd boven water, rugslag met de armen in de zij enzovoort. Hier leren ze dat heel anders, maar we hebben een chinese zweminstructrice hier het examenprogramma gegeven en ze heeft Vincent in 20 lessen keurig volgens de NL regels leren zwemmen. Dus na het proefzwemmen twee weken geleden heeft hij vandaag ook het echte afzwemmen gehaald, . (zoek de twee ontbrekende boventanden!!)


Met opa en oma er bij want die zijn twee weken op bezoek. De eerste dagen nog wat acclimatiseren. De kinderen van school halen en brengen, een rondleiding door een moskee, mee boodschappen doen en de overige activiteiten zoals de paasrally en hockeyen.

Vorig weekend ook al bezoek. Zaterdag kwam Malia voor een weekend op bezoek. Een oude vriendin van Leoniek uit de tijd dat ze stage liep in Bogor en met wie ze nog steeds contact heeft. Met hoofddoek, maar gewoon mee naar de skybar met uitzicht op de twin-towers, shoppen in een mall, voetballen met Maarten en Vincent. Erg gezellig. Zondagavond kwam een bekende van het ZOAT die in Maleisië op bezoek was nog even langs

Maarten heeft even serieus last gehad van een nekblessure na een val met voetballen, waarbij hij een nekspier zwaar had verrekt. Röntgenfoto's gemaakt, waaruit bleek dat het goed is om wat extra fysiotherapie voor de rugspieren te doen in verband met een kleine draaiing van de ruggegraat. Dus 2-3 keer per dag oefeningen doen.

Dan nog de rapporten van het tweede trimester voor MKIS, allebei een verjaardagsfeestje van een vriendje / vriendinnetje, de paasrally van de NL vereniging waarbij ze allebei eerste werden in hun leeftijdsgroep met de jaarlijkse fietsrace.

Zo blijven we druk hier, maar de verhuizing komt ook langzaamaan dichterbij. Inmiddels tellen we niet meer in maanden maar in weken. Over 12 weken is de container met huisraad weg en zijn wij op vakantie. Het regelwerk begint nu te komen.

Junior hash

Afgelopen zondagmiddag meegedaan met een junior hash. De hash is een oude (engelse) traditie hier in de regio van expats die een wandel/hardloop wedstrijd organiseren in de bush. Dit keer een uurtje buiten KL op een oliepalmplantage, speciaal voor kinderen, zo'n 5,5 kilometer. Hierbij wat foto's.


Er waren naast Engelsen, Amerikanen, Fransen, Chinezen en Maleisiërs ook wat Nederlanders, waaronder een collega van Leoniek met z'n dochter. Verder twee Amerikaanse meisjes die vorig jaar bij Vincent in de klas zaten en nu ook nog in grade 1 op Mont Kiara in een andere groep zitten. Onderweg altijd tijd om even wat te spelen of te klimmen en het start/eindpunt lag bij een beekje, dus er kon na afloop heerlijk worden gezwommen.

Dagelijks leven in februari

Na Thaipusam zijn er even geen bijzondere festiviteiten, ook geen leuke foto's om te publiceren. Leoniek is tussendoor nog wel 5 dagen naar Griekenland op en neer geweest en de elfstedenkoorts hield de zaak hier ook wel op scherp. Maar verder gewoon 5 dagen per week naar school en aan het werk.

Daarom maar eens een weergave van het dagelijks leven, zodat jullie niet het idee krijgen dat het hier altijd vakantie is. Er wordt hard gewerkt, geen vrije dagen meer voorlopig. Om 8 am staat iedereen gewassen, gekleed (Vincent kan eindelijk zijn eigen veters strikken)en gevoed klaar. Vincent en Maarten met volle tassen (huiswerk, lunchbox, sportkleren) en vaak een voetbal in de hand. Tijdens de pauzes wordt er enthousiast gevoetbald.
Beide kinderen zijn nu aan het oefenen voor world math day, dit houdt in: online met leeftijdsgenootjes over de wereld rekensommen maken. Daar wordt een wedstrijd van gemaakt en het is natuurlijk een eer om op de winnende school of in de beste klas te zitten. Werkt als een speer want ze zijn allebei bloedfanatiek aan het rekenen. Favoriete vakken zijn: IT, gym en art. Maarten heeft met art chinese karakters leren tekenen met penseel en inkt. Muziek les vinden ze stom.
Alhoewel er weinig gepest wordt hadden we laatst een klein incidentje. Een jongetje had de lunchbox van Maarten verstopt. Daar was Maarten heel erg boos over en waarschijnlijk is er wel meer gebeurd maar dat kreeg ik niet precies te horen. Het jongetje heeft veel vrienden, zit een groep hoger en Maarten voelde zich machteloos. De rust is inmiddels weer gekeerd zonder verder ingrijpen en het lijkt erop dat het jongetje zich koest houdt.
Maarten zit tegenwoordig op voetballen, hockey en tennis. Tennis is met 2 vriendjes op vrijdag en met een ander vriendje op zaterdag. Onlangs was er voor de kinderen nog een hockey-wedstrijd tegen een Maleisisch team van Sikhs. Het team van Maarten en Vincent wist de wedstrijd met 2-1 te winnen, allebei trots. Vincent start binnnenkort met cooking class, is even weer eens heel iets anders na de ‘fieldgames’ van dit trimester. Daarnaast zit hij nog op hockey en op zwemles. De bedoeling is dat hij over 2 weken proefzwemt en over 4 weken afzwemt: er is een Nederlands dame die hier zwemexamens mag afnemen. Als hij A haalt (en stiekem hoop ik ook op B) mag hij ook op tennisles. Hij gaat nu al vaak mee en zit zich dan te verbijten dat hij niet echt op les zit. Vincent is uitermate sportief en kan eigenlijk alle sporten heel goed. Hij is niet meer zo ielig, heeft stevige benen en is bijzonder snel en behendig. Wel heeft hij tegenwoordig ernstig de pest in als hij een keer verliest bijvoorbeeld met voetballen in de tuin. Hij begint echt goed engels te lezen, schrijven lijkt nog nergens op.
Deze week hadden we een ‘note’ van Vincent's juf. Maarten was direct erg alert toen hij dat hoorde want een ‘note’ is niet best. In dit geval viel het mee, het kwam erop neer dat Vincent zijn appeltje bij reces stelselmatig niet opeet. Hij eet ze dan vervolgens thuis op nadat Edna ze geschild heeft. Juf had het er met hem over gehad en schreef aan ons dat Vincent ‘tired’ van appels was en of we het er met hem over willlen hebben. Hij vertelde aan ons dat hij koekjes mee wil en verder heeft hij ook eigenlijk geen tijd om te eten. Maar dat komt omdat hij heel erg traag eet. Anyway, we gaan nu over op de sinaasappel als snack ipv appel.


Toch nog twee bijzondere activiteiten, allebei georganiseerd door de Nederlandse vereniging. Op een zaterdagochtend zijn we naar Vet Kindercabaret geweest. Sjamke, Daan en Nel vormen een cabaret-trio met een show voor iedereen van 5-85, zoals ze zelf aankondigden. En inderdaad, niet alleen Maarten en Vincent hadden grote pret, ook Michiel vond het erg leuk en heeft zich de tranen in de ogen gelachen (Leoniek was op de terugweg vanuit Griekenland). Kristel Zweers, die een kleine week later op donderdavond langs kwam, had het dan ook moeilijk om dat te verbeteren, zeker nadat haar podium-attributen bij de douane waren achtergebleven. Met wat improvisatie heeft ze er met delen uit haar laatste drie shows toch een leuke avond van gemaakt.

Het promotie-onderzoek vordert gestaag. Deze maand een discussie-notitie de wereld in gestuurd waarin vanuit de juridische grondslagen een waarderingsmodel voor erfpacht is beschreven. Veel positieve en enkele opbouwend kritische reacties, dus de basis lijkt te zijn gelegd. Nu nog verder uitwerken en onderbouwen; dat zal nog zeker wel een jaar duren. Hopelijk dit voorjaar het tweede wetenschappelijke artikel publiceren.

thaipusam

Kijk en huiver. Dit is nog maar het voorproefje want a.s. dinsdag is de 'echte' viering. Hindus die een offer willen brengen dragen in het geel diverse lasten de batu caves in. Dit kan zijn: een pot melk op hun kaalgeschoren hoofd, een baby in een draagdoek aan stokken, een stellage met een beeld of afbeelding van Murugan versierd met pauweveren - loodzwaar, limoenen aan een soort vishaken in de rug en vele variatie met haken in de rug en borst, pijl dwars door tong en of wang, lippen, op de rug haken aan kettingen die een beeld op wielen voorttrekken.
Dit alls begeleid door ritmisch tromgeroffel. De mensen zijn in een soort trance gebracht. Er vloeit geen bloed en is er geen geschreeuw. Al met al heb ik wel genoeg gezien, Michiel gaat dinsdag nog terug voor nog meer, erger spektakel.

Wat een contrast om op deze snoeihete dag hier bij een religeus feest te zijn, terwijl jullie in Nederland in de vrieskou op de schaatsen staan. Wel een momentje (een van de heel weinige) dat we denken: jammer dat we er niet bij zijn in Nederland. Onze schaatsen in Nederland zijn al wel getraceerd dus als er een elfstedentcht komt is het een kwestie van boeken, Michiel dan, en gaan. Hij heeft zijn conditietraining wat geintensiveerd, want een ochtendje schaatsen vorige week met de NL vereniging op een klein kunstijsbaantje hier in het winkelcentrum is natuurlijk niet genoeg.

Maar ijs en weder dienende gaan wij de volgende winter weer in NL doorbrengen en meer dan dat. Vanaf september zijn we weer in Rottevalle in ons eigen huis. Een verhuizing van FC naar Singapore tegen sterk uitgekleedde expatvoorwaarden en weer een verhuizing - dit keer naar het veel duurdere en voor ons qua huisvesting en woonomgeving minder aantrekkelijke Singapore (net .... maar dan met Chinezen) hebben ons doen besluiten het vroegere concept weer op te pakken. Allebei werken dus, Michiel ook z'n promotieonderzoek afmaken en meer controle over ons bestaan. Tot juni blijven we in KL. Als op Mont Kiara School op 15 juni de vakantie begint gaan wij met z'n vieren met rugzakken door Myanmar, Laos, Cambodya en Vietnam trekken. 10 weken!

Maleisië in 8 dagen

Hoe kun je zoveel mogelijk dingen van Kuala Lumpur en Maleisië zien in 8 dagen. Jopie en Harmien kunnen vertellen dat het intensief is, maar dat het kan. Vanaf dag 1 (hop-on-hop-off bus) tot en met de laatste dag (Taman Orchid en Birdpark), stonden er wel twee of meer attracties op het programma.

Met Chinees Nieuwjaar (wat weer twee vrije dagen opleverde) zijn we naar Taman Negara en de oostkust geweest. Weer lekker door de rapids gevaren (het water stond nog hoger dan een paar weken eerder) en de canopy walk gedaan.


De volgende dag door naar de oostkust, lekker aan het strand, niks geen last van de moesson, die officieel nog niet afgelopen is. We zijn nog een halve dag naar Cherating gegaan, waar we net als vorige keer de Mangrovetoer hebben gedaan. Naast de mangroveslagen, ijsvogels, lizzards en apen nu ook heel mooi een stel otters van dichtbij kunnen zien. 's Avonds net als alle andere Maleisiërs de auto aan het strand geparkeerd, ver weg van de zee. Toen we terug kwamen van het restaurant, was het inmiddels vloed geworden en het scheelde niet veel of de auto had met z'n banden in het water gestaan.

Dan ook nog wat activeiten: Maarten had de eerste week van school "Track and Field", een soort atletiekmiddag van school. Hij heeft op vier nummers meegedaan en overal een 2e of 3e plaats gehaald, waar hij erg trots op is. Op de 4x 100 meter heeft hij als laatste renner de vierde plek weten te verbeteren naar de derde plaats; je ziet de triomf bijna op z'n gezicht als hij vlak voor de finish z'n tegenstander inhaalt.
Ook het verspringen ging hem met een 2e plaats goed af. De lintjes vinden weer een goede plaats in z'n prijzenkast.

De laatste dag dat Jopie en Harmien er waren had Vincent een voorstelling voor Chinees Nieuwjaar. Ze hadden mooie drakenmaskers gemaakt en hadden met alle first graders een lion-dance ingestudeerd. Gong xi fa chai

Jeroen, Sander en Martijn op bezoek

Woensdag zijn Jeroen,Sander en Martijn hier in KL gekomen. We zijn de laatste dagen met hun naar Pangkor Eiland gegaan. Daar hadden we weer heel veel neushoornvogels gezien. De kleur van de neushoornvogels was zwart met wit en de snavel was geel met zwart. Het weer was heel zonnig. De zee was lekker warm en we hebben ook gezwommen in een groot tropisch zwembad waar je een bar had in het water. Daar hebben we lekkere ijsjes gegeten. Er waren ook mooie gekleurde kwallen in de zee die ik maar liever niet aanraakte. We hebben heel veel mooie grote roofvogels gezien. Met papa heb ik gezeild op een catamaran. Ik heb ook aan het roer gezeten. Dat ging lekker en ik heb het snelheidsrecord gehaald. We hebben ook gekajakt. Het eten in het hotel was lekker.


Eerder waren we naar Taman Negara gegaan met Jeroen, Sander en Martijn. We gingen met een lang houten bootje door hele lange stroomversnellingen heen. Dat was heel cool. Toen waren we gestopt bij een strandje,langs de rivier. Daar was een heel mooi slingertouw. We zijn naar de hangbrug in Taman Negara geweest, die is superhoog. In Taman Negara hadden we ook nog een wilde tapir gezien!!!! En we hadden ook nog wilde zwijnen en hertjes gezien. Daar hadden we ook nog een hele grote neushoornvogel gezien.

Van: Maarten

In 10 dagen tijd hebben we Jeroen, Sander en Martijn zoveel als mogelijk laten zien van Kuala Lumpur en Maleisië. De neven hebben veel met elkaar gespeeld en het zwembad is nog nooit zo intensief gebruikt.


Maarten heeft hierboven al verteld van onze uitstapjes naar Taman Negara en Pangkor eiland. Verder hebben we in KL nog de nodige attracties bezocht en gezellig oud en nieuw gevierd met zelfgebakken oliebollen. Ook voor ons nieuw dat bij de Batu Caves (Indiase tempel met het gouden beeld) nu ook de naastgelegen "Dark Cave" was geopend, een beschermd natuurgebied. Hier krijg je een rondleiding door een deel van het grottencomplex van zo'n 800 meter lang. Hier en daar zo donker dat je letterlijk geen hand voor de ogen zag, maar ook allemaal vleermuizen, spinnen, millipede's, andere insekten en zelfs een "cave racer" slang.