Myanmar

Op onze laatste plaats in Myanmar, Tachileik, bij de grens met Thailand en Laos is er zomaar weer Wifi, nadat we de laatste twee weken met trage computers en internetverbindingen alleen wat korte email berichten konden versturen. Het leven in Myanmar is ouderwets en basic. Op het platteland gebeurt bijna alles nog met ossewagens over zandpaden. In de steden weinig auto's, maar vooral brommers (behalve in Yangon, waar ze verboden zijn), trishaws, fietsen, pickup's en oude rammelende taxi's en bussen. Er is voldoende voedsel, maar wel hoofdzakelijk locale producten en erg basic zonder veel variatie. We hebben wel weer eens zin in wat anders dan fried Rice en noodle soep. Onze darmen worden ook op de proef gesteld en Maarten is in Mandelay zelfs twee dagen ziek van geweest. Een beetje jammer, want hoewel de stad zelf niet heel interessant is, hebben we in de omgeving wel wat leuke uitstapjes gemaakt. Maar de hoogtepunten waren toch wel de Shwedagon pagode in Yangon, de tempels van Bagan (indrukwekkende hoeveelheid tempels en pagodes op een hoogvlakte langs de Irrawady rivier) en Inle Lake (natuur en platteland op en rond een groot meer). Accomodatie is goed, met als hoogtepunt Bagan, waar het hotel bijna tussen de tempels lag waarvan je vanuit het zwembad (een onverwachte luxe, maar wel lekker na een dagje fietsen in de hitte) kon genieten. Het fietsen daar was erg leuk over de zandpaden, evenals het klimmen en klauteren op de tempels (tempelrun, favoriet IPad spel). Maandagochtend onze permit ophalen om Myanmar weer te kunnen verlaten, die we in Yangon hadden aangevraagd. De overheid controleert hier alles behoorlijk, hoewel je daar in het dagelijkse leven verder niet veel van merkt. Dinsdag kunnen we dan de grens over, hopelijk direct naar Laos, en anders met een omweg van een halve dag via Thailand (ook leuk, en culinair ook niet verkeerd).