Gekronkel

Wat een genot was Luang Prabang. Fietsen, want dat vinden de jongens leuk. Beide hadden een stoere crossfiets. Dit is belangrijk, een paarse fiets met en mandje voorop kan echt niet voor een jongen van 10. Inmiddels weet hij beter. Ook nog een boottochtje naar pak Ou (tempel) en het wiskey dorp gemaakt. Wiskey met een mini cobra erin, of een Schorpioen maar je kunt het ook puur krijgen (50%). Je kunt hier lekker eten op de avondmarkt. Inmiddels zitten we nu in Pakse, na een 11 uur durende kronkelige busrit (slechts 370 km) door de bergen naar Vientiane en een vlucht van Vientiane naar Pakse. De wegen zijn erg beroerd, zelfs slechter dan Myanmar. We zijn blij dat geen van ons erg snel wagenziek is. Aan het begin van een gemiddelde busrit worden zakjes uitgedeeld, waar veelvuldig gebruik van wordt gemaakt door Laotianen en toeristen. Een stress momentje gehad bij de pinautomaat die onze Maleisische bankpas had opgevreten. Je trekt hier per keer een miljoen kips uit de muur en ditmaal waren het biljetten van 20000 en niet de gebruikelijke 50000 kip. Hat natellen kostte teveel tijd blijkbaar, weg pas. Maar gelukkig kwam het ATM onderhoudsteam net aangereden dus we hebben hem weer teug. In Pakse hebben we koffie en thee plantages bekeken, gezwommen bij een waterval, geborreld aan de Mekong en daar een geroosterd visje gegeten